Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.
Συνεχίζοντας την κατασκευή μας προχωράμε στην διαδικασία του τριψίματος. Ύστερα από αρκετό χρόνο και αφού βεβαιωθούμε ότι ο στόκος είναι σκληρός περνάμε στην επόμενη φάση που είναι το τρίψιμο των επιφανειών που έχουμε στοκάρει.Η διαδικασία έχει ως εξής.

Θα χρειαστούμε μερικά είδη από ντουκόχαρτα τα οποία θα μας κάνουν όλη τη δουλειά όπως θέλουμε. Επιπλέον θα χρειαστούμε το βασικότερο όλων που είναι το νερό. Έχουμε λοιπόν τα εξής υλικά. Ντουκόχαρτα και ένα μικρό πλαστικό πιατάκι όπως πχ αυτά τα οποία βρίσκονται μέσα τα μικρά γαλατάκια του εμπορίου που βάζουμε στον καφέ μας. Δεν είναι απαραίτητο να είναι τόσο μικρά, αλλά οτιδήποτε νομίζουμε εμείς ότι μας κάνει. Ο λόγος που χρειαζόμαστε το νερό είναι διότι χρειάζεται να βουτάμε τακτικά το γυαλόχαρτο μέσα προκειμένου να μην στομώνει με αποτέλεσμα να τρίβει σωστά. Ένα στομωμένο γυαλόχαρτο θα είναι άσπρο και δεν πρόκειται να τρίβει όσο κι αν προσπαθούμε, ενώ αντίθετα όταν θα το βουτάμε μέσα στο νερό κάθε τόσο αυτό θα απορρίπτει το περίσσιο τριμμένο πλαστικό με αποτέλεσμα το χαρτί να κρατάει τις ιδιότητες του ενεργές και εμείς να τρίβουμε περισσότερη ώρα προτού χρειαστεί να αλλάξουμε το κομμάτι μας με νέο. Επιπλέον το νερό όταν τρίβουμε πάνω στην επιφάνεια μεταφέρει και το ίδιο τα μόρια του πλαστικού ταυτόχρονα μαζί με την τριβή που παράγεται με το γυαλόχαρτο έχοντας σαν αποτέλεσμα την καλύτερη εργασία και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Υποχρεωτικά λοιπόν καταλήγουμε στην χρήση του γυαλόχαρτου με νερό μαζί. Να θυμάστε πάντα ότι γυαλοχάρτισμα χωρίς νερό αποκλείεται παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις και μπορείτε να δείτε το γιατί αμέσως μόλις το δοκιμάσετε και μόνοι σας και χωρίς να μπω καν στον κόπο να σας το εξηγήσω. Επιπλέον θα σας αναφέρω και
ένα στοιχείο που το έχω παρατηρήσει στην πράξη. Κάποιες φορές τρίβοντας το αεροπλάνο σε σημεία όπου είναι αμφίβολο εάν το στοκάρισμα θα μας αποδώσει λόγω ελάχιστου ανοίγματος, μπορούμε να κλείσουμε ένα κενό με το γυαλόχαρτο σκέτο τρίβοντας κυκλικά και απαλά μια περιοχή με αποτέλεσμα τα φερόμενα μόρια πλαστικού
που κινούνται από το τρίψιμο με την βοήθεια της τριβής αποθηκεύονται ανάμεσα στο χάσμα και ταυτόχρονα με την χρήση του νερού που αναφέραμε πιο πριν καταφέρνουμε κάτι σαν στοκάρισμα χωρίς στόκο!.Το έχω δει στην πράξη αλλά αυτό το κάνουμε μόνο όταν μιλάμε για ανάλογα κενά και εννοείται ότι δεν αναφέρεται η εν λόγω τεχνική σε μέρη όπου υποχρεωτικά βάζουμε στόκο.

Ας πούμε όμως τώρα λίγα λόγια τώρα για τα ντουκόχαρτα και τις ιδιότητες τους προτού δούμε την διαδικασία του τριψίματος. Στον μοντελισμό χρειαζόμαστε ψιλούς βαθμούς σε σκληρότητα υλικού και αυτό διότι δεν μπορούμε να δουλέψουμε χοντρό γυαλόχαρτο στο πλαστικό για το λόγο ότι πολύ απλά θα το καταστρέψουμε. Στον μοντελισμό μιλάμε για ντουκόχαρτα όπου θα κυμαίνονται από 200 έως και 2000 βαθμούς όπου και θα μιλήσουμε παρακάτω. Όσο πιο μικρό είναι το νούμερο τόσο σκληρότερο θα είναι το τρίψιμο του όπως και μεγαλύτερη η διάρκεια του. Δεν κάνουν όμως όλα τα ντουκόχαρτα για τις ίδιες περιπτώσεις διότι κατά την τριβή αφήνει γραμμές πίσω του οι οποίες
δεν είναι αισθητικά ωραίες επάνω στις επιφάνειες μας. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιούμε ψιλά χαρτιά για να αποφύγουμε την μεγάλη φθορά στο αεροπλάνο μας.

Η διαδικασία έχει ως εξής. Τρίβουμε μια επιφάνεια με μικρό νούμερο πάντα. Εγώ προσωπικά ξεκινάω με νούμερο 180 σιγά σιγά με προσοχή και συνεχίζω με 400. Αργότερα και όπου χρειάζεται μπορούμε να βάλουμε και 1000 βαθμούς. Ο σκοπός που μεταπηδούμε σε μεγαλύτερους βαθμούς είναι για το ομαλότερο τρίψιμο των αρμών και φυσικά για το ομαλότερο σβήσιμο των γραμμών που έγιναν από το τρίψιμο. Σκληρό, μαλακό, ακόμη πιο μαλακό και αν χρεια-στεί ακόμη πιο μαλακό έως ότου γίνει η επιφάνεια μας ομαλή και χωρίς βαθουλώματα και γραμμές. Έχουμε τώρα μπροστά μας το μοντέλο έτοιμο για να τριφτεί. Παίρνουμε ένα ψαλίδι παλιό και κόβουμε ένα κομμάτι γυαλόχαρτο ανάλογα με την επιφάνεια που θα δουλέψουμε και ανάλογα την κλίμακα του αεροπλάνου. Κόβουμε τέτοιο κομμάτι ώστε να μπορούμε να το δουλέψουμε άνετα με τρία δάχτυλα ώστε να μπορούμε να κάνουμε όλες τις κινήσεις χωρίς να μας φεύγει απ το χέρι.
Το βουτάμε στο νερό μερικά δευτερόλεπτα και ξεκινάμε να τρίβουμε ομ-όρροπα χωρίς ιδιαίτερη δύναμη ώστε να εξαλείψουμε το περίσσευμα του στόκου μην ξεχνώντας κάθε τόσο να βουτάμε στο νερό το γυαλόχαρτο μας. Σιγά σιγά θα αρχίσει η επιφάνεια που τρίβουμε να γίνεται πιο λεία και όσο πιο λεία γίνεται τόσο πιο μεγάλο νούμερο
γυαλόχαρτο αλλάζουμε εμείς, απλά σταδιακά και με σταθερά βήματα. Το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να μας δίνει μια μαλακή υφή χωρίς να νιώθουμε καμιά ακίδα η αγριάδα πάνω στο δάχτυλο μας. Σε αντίθετη περίπτωση στοκάρουμε ξανά και τρίβουμε ξανά. Παρατηρήστε τώρα την παρακάτω πτέρυγα. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα ήταν συνετό να μην τρίβουμε κάθετα πάνω σε μια πτέρυγα όπως φαίνονται δύο ειδών τριψίματα, ένα οριζόντιο και ένα κάθετο. Παράλληλα με την διαδικασία του
τριψίματος δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις γραμμές του μοντέλου μας. Ο σκοπός μας είναι να τρίψουμε αλλά χωρίς να εξαφανίσουμε και τις γραμμές γιατί ένα ανέμελο τρίψιμο θα μας οδηγήσει πιθανότατα και σε επαναχάραξη των γραμμών πράγμα που θα είναι περιττό σε αυτή την περίπτωση. Το κάθετο τρίψιμο όπως βλέπετε δεν προτιμάται για ένα βασικό λόγο που θα συναντήσουμε παρακάτω όταν θα έρθει η ώρα της βαφής. Πρέπει πάντα να τρίβουμε ομόρροπα κατά μήκος μιας επιφάνειας διότι ένα κάθετο τρίψιμο θα φανεί αμέσως στο πινέλο, πόσο μάλλον στον αερογράφο όπου τα μόρια βαφής είναι διαφορετικά και πολύ πιο ψιλά. Πολλές φορές σαν αρχάριος έτριβα κάθετα, έβαφα οριζόντια και μετά έψαχνα να δω γιατί η βαφή στο σημείο αυτό άφηνε γραμμές. Η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια και χειρότερη στον αερογράφο με ανεπανόρθωτα αποτελέσματα. Πρέπει να υπάρχει σωστή ροή κατά το τρίψιμο και ακριβώς η ίδια κατά την φάση της βαφής. Το οριζόντιο τρίψιμο όπως αυτό που φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία είναι το πιο
σωστό κατά τη γνώμη μου και προσέχει καλύτερα και τις γραμμώσεις του αεροπλάνου συν ότι δεν θα αφήνει δυσάρεστες γραμμώσεις όταν βάψουμε. Πρέπει να θυμόμαστε. Οριζόντιο τρίψιμο= οριζόντια βαφή. Κάθετο τρίψιμο= κάθετη βαφή.
Στη φωτογραφία σαν δείγμα έχουμε και ένα γυαλόχαρτο που ξεκινάει να στομώσει ,οπότε δεν δουλεύει. Το γυαλοχάρτισμα απαιτεί εξάσκηση προκειμένου να έχουμε τα σωστά αποτελέσματα. Μετά το πέρας ενός τριψίματος όμως μας περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη προς απογοήτευση μας. Ξαφνικά εκεί που αφιερώσαμε τόσο χρόνο για να τρίψουμε βλέπουμε ότι παρά τις προσ-πάθειες μας ακόμη έχουμε να κάνουμε με κενό στο σημείο στοκαρίσματος και αυτό θα συμβεί τις περισσότερες φορές δυστυχώς ο λόγος που οφείλεται αυτό είναι στις ιδιότητες του στόκου ο οποίος έχει την τάση να ρουφάει προς τα κάτω ιδίως όταν έχουμε βάλει παραπάνω ποσότητα στο σημείο στοκαρίσματος. Η μοναδική αντιμετώπιση είναι η δεύτερη εφαρμογή στόκου στο σημείο αυτό και τα διαδοχικά τριψίματα όσες φορές απαιτείται αυτό. Είπαμε ήμαστε μοντελιστές και πρέπει να μας διακρίνει η υπομονή για ένα σωστό αποτέλεσμα και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ. Μια τελευταία σημείωση όσον αφορά περιπτώσεις με καλύπτρες οι οποίες δυστυχώς για μας ο κατασκευαστής άφησε υπόλειμμα πλαστικού κατά μήκος της. Εκεί θα πρέπει να ξύσουμε ελαφρά με το κοπίδι και να εφαρμόσουμε απευθείας 1000 βαθμούς βρεγμένο γυαλόχαρτο Tamiya μέχρι και 3-4 κομμάτια αφού παρά το νερό φθείρονται εύκολα λόγω της ψιλής στρώσης υλικού. Αμέσως μετά περνάμε στους 2000 βαθμούς γυαλόχαρτο και αφού ξανακάνουμε το ίδιο συνεχίζουμε με τον υγρό στόκο Fine compound (MrHobby) για το τελικό φινίρισμα. Τέλος για όσους θέλουν να χρησιμοποιήσουν ταχυτροχούς και Dremels προκειμένου να ξύσουν ένα σημείο που πράγματι το γυαλόχαρτο δεν μπορεί να αποδώσει, να μην ξεχάσουν τις χαμηλές στροφές διαφορετικά το πλαστικό θα λιώσει κατά το τρίψιμο με ανάποδα αποτελέσματα. Το τελικό στάδιο στην όλη διαδικασία έρχεται να κλείσει με το Primer. Είναι το υλικό που περνάμε προ της βαφής το οποίο βοηθάει στο σωστό δέσιμο του χρώματος ιδίως αν βάφουμε με αερογράφο. Εκτός από αυτή την ιδιότητα του όμως μας βοηθάει να διαπιστώσουμε κατά πόσο έχουμε πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Παίρνουμε λοιπόν το primer και ψεκάζουμε ελαφρά και από απόσταση τα σημεία που έχουμε στοκάρει. Αν έχουμε κάνει σωστή δουλειά δεν θα φανούν κενά και ενώσεις στα σημεία εφαρμογών. Ένα πράγμα να θυμάστε. Στοκάρισμα που φαίνεται με το primer θα φανεί ακόμη και μετά την βαφή… Συνοπτικά λοιπόν έχουμε το εξής:Τρίψιμο-έλεγχος-ξανά στοκάρισμα εάν χρειάζεται. Τρίψιμο-έλεγχος όλα οκ. Ψέκασμα με primer – έλεγχος ξανά. Βλέπουμε κενά; στοκάρισμα ξανά-τρίψιμο-έλεγχος-primer-έλεγχος-όλα καλά; αν ναι τελειώσαμε.. Καλή συνέχεια.

Σύνταξη – Επιμέλεια: Μανώλης Λάμπρος