Αγαπητοί φίλοι σας χαιρετώ.
Προχωράμε βαθύτερα στο κατασκευαστικό σκέλος αφού αρχίζουμε να έχουμε την πρώτη μας επαφή με τα είδη των πυραυλικών συστημάτων και των διάφορων φορέων τους. Ο κάθε τύπος αεροσκάφους ανάλογα με το είδος του (αναγνωριστικό, βομβαρδιστικό κτλ) θα διαθέτει και τα ανάλογα οπλικά συστήματα. Παραθέτω 2 Φώτο διαφορετικών οπλισμών.
Εδώ βλέπουμε 2 τυπικές φωτογραφίες από AIM-9 με τους φορείς του για το F-15 και R-77 για το SU-27 με τους ανάλογους φορείς. Είναι τόσες πολλές οι εναλλαγές οπλισμών που καμιά φορά το εγχειρίδιο κατασκευής σου δίνει 2 επιλογές φόρτωσης, ανάλογα πάντα με τον κατασκευαστή. Σήμερα όμως σε σχέση με το παρελθόν έχουμε και την εξής επιλογή πολλά καταστήματα στο διαδίκτυο υπάρχουν βελτιωτικά οπλισμών όπως και περιφερειακά βελτιωτικά για όλο το αεροπλάνο με κάποιο κόστος παραπάνω φυσικά. Άσχετα με την τιμή εγώ πιστεύω ότι η προσθήκη βελτιωτικών cockpit, πυραύλων, απολήξεων κινητήρων αναμφίβολα δίνει ξεχωριστή αίγλη στο μοντέλο μας, δίνοντας μας τμήματα με τόση λεπτομέρεια όπως στο αληθινό που είναι πρακτικά αδύνατον να κατασκευάσεις χωρίς τα ανάλογα μέσα. Εάν λοιπόν είναι εφικτό (από οικονομικής άποψης) προτείνω την αγορά τους. Αντίστοιχα, υπάρχουν και βελτιωτικά οπλισμών. Στην φωτογραφία βλέπουμε όλον τον πιθανό οπλισμό που μπορεί να φέρει SU-35 για να κατανοήσετε πλήρως το θέμα οπλισμός.
Όλα τα πυραυλικά συστήματα ανεξαρτήτου ποιότητας και ποσότητας θα ήταν συνετό για λόγους αισθητικής και ευκολίας να βάφονται πάντα πριν ανεβούν πάνω στους πυλώνες στήριξης όπως επίσης και οι ίδιοι οι πυλώνες να βάφονται εξίσου πριν ανέβουν πάνω στις πτέρυγες. Αυτό είναι απαραίτητο προκειμένου να μπορέσουμε να τα βάψουμε σωστά, άνετα και χωρίς να λερωθούν οι εφαπτόμενες σε αυτά επιφάνειες. Ας μην παραλείψουμε όμως και μια τελευταία σοβαρή λεπτομέρεια όσον αφορά τους πυραύλους. Σε πολλές περιπτώσεις θα έχουμε πύραυλους και βόμβες που θα δίνονται σε 2 ή και περισσότερα κομμάτια. Αυτές πρέπει να τις κολλήσουμε πρώτα, να τις ξύσουμε με το νυστέρι για να απομακρυνθούν τυχόν γρέζια, να στοκάρουμε, να τρίψουμε και μετά να τις βάψουμε προτού μπουν στην τελική τους θέση. Τέτοιες συχνές περιπτώσεις έχουμε σε βόμβες CBU-GBU, πύραυλους MAVERICK καθώς και σε ρωσικούς οπλισμούς όπως ο R-77 όπου πάντα οι εταιρίες δεν χυτεύουν ολόκληρο το καλούπι του πύραυλου μα αφήνουν τα 2 πτερύγια κατεύθυνσης να κολληθούν ξεχωριστά. Στην περίπτωση που δεν ακολουθήσουμε αυτή τη διαδικασία, θα έρθουμε αντιμέτωποι με την εξής κατάσταση. Μετά την βαφή της βόμβας ή του πυραύλου θα παρατηρήσουμε μία γραμμή κατά μήκος η εγκάρσια του οπλισμού. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του μη σωστού ξυσίματος και τριψίματος του κομματιού με αποτέλεσμα μη αισθητικό και θα σας δείξω τι εννοώ. Το ίδιο συμβαίνει συχνά και με τα σκέλη προσγείωσης των αεροσκαφών.
ΑΚΡΟΦΥΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ
Η τοποθέτηση των ακροφύσιων είναι το επόμενο στάδιο όπου ισχύει το ότι όση περισσότερη λεπτομέρεια υπάρχει, τόσο περισσότερη θα είναι και η ενασχόληση μας με βαψίματα και προετοιμασίες για να φαίνονται όμορφα και όσο το δυνατόν ρεαλιστικά. Στα περισσότερα μοντέλα της αγοράς στις μικρότερες κλίμακες δεν έχουν τόση αληθοφάνεια λόγω μεγέθους, ενώ σε μεγαλύτερες όπως η 1:32, σε πολλά μοντέλα έχουμε να κάνουμε με αρκετές προσθήκες λεπτομέρειας σε όλα τα μέρη του αεροσκάφους.
Ας δούμε μερικά δείγματα ακροφύσιων και κινητήρων για να μπούμε λίγο περισσότερο στο νόημα.
Φωτό 01. Τα βέλη δείχνουν τι ακριβώς πρέπει να ξύνουμε σε ένα σκέλος τροχού, όπως και σε αντίστοιχη επιφάνεια οπλισμού. Προσέξτε τον δεξιό τροχό που κατά μήκος του υπάρχει υπόλειμμα πλαστικού το οποίο αν αφήσουμε θα μείνει στο τέλος και θα φαίνεται άσχημο. Αυτό είναι που πρέπει να ξύσουμε πριν την βαφή όπου και πρέπει να τριφτεί λίγο για να βγει όμορφο αποτέλεσμα.
Φωτό 02. Κλασική περίπτωση τυπικού ακροφύσιου απαράδεκτου κατ’ εμέ σε λεπτομέρεια και ποιότητα.
Φωτό 03 – 04. Και εδώ κλασική περίπτωση βελτιωτικού οίκου όπου τα σχόλια είναι περιττά σε σχέση με το προηγούμενο.
Ύστερα από τέτοια παραδείγματα βελτιώσεων πιστεύω ότι όπως και να το δει κανείς η προσθήκη τέτοιων κομματιών είναι μεγάλη υπόθεση, γι αυτό παραπάνω γράφω ότι εάν είναι δυνατόν και βολεύει την τσέπη μας αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε σε τέτοια βελτιωτικά κιτ. Θα δώσει πόντους και κύρος στις κατασκευές μας. Όσον αφορά την τοποθέτηση αυτών των κομματιών δεν αλλάζει τίποτα στην διαδικασία, απλά συνεχίζουμε να κολλάμε σύμφωνα με το σχέδιο του κατασκευαστή προσέχοντας την πολλή κόλλα στα σημεία μας ώστε να μην μας τρέξει από τα ακροφύσια επάνω στην άτρακτο με αποτέλεσμα να λερώσουμε. Εάν έχουμε αγοράσει εξτρά βελτιωτικές απολήξεις τότε με μεγάλη ευχαρίστηση κρατάμε τις εργοστασιακές για στοκ και τοποθετούμε τις άλλες. Στις βελτιωτικές εφ όσον έχουμε αγοράσει είναι πιο σωστό να τις βάψουμε και να τις τοποθετήσουμε μετά το πέρας της βαφής του αεροσκάφους (εφ όσον έχουν διαφορετική βαφή) και αφού τις έχουμε επεξεργαστεί στην αληθοφάνεια. Τις κολλάμε με παχύρευστη κόλλα και όχι με πινέλο και με την προϋπόθεση ότι κατά την εφαρμογή τους δεν θα αφήνουν μεγάλο κενό μεταξύ ατράκτου και απολήξεων γιατί τότε δεν έχει νόημα να ετοιμάσουμε κάτι όταν τελικά πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε πάλι στόκους και τριψίματα. Όταν όμως πληρούνται οι προϋποθέσεις για να κολληθούν ξεχωριστά αφήνοντας ένα ψιλό κενό μικρότερου του χιλιοστού τότε τις κολλάμε. Υπάρχουν τώρα οι εξής λεπτομέρειες να εξετάσουμε. Δεν είναι απόλυτο ότι βάφουμε πάντα τις απολήξεις με διαφορετικό χρώμα.
Σε ορισμένα θέματα βαφών βλέπουμε απολήξεις στο ίδιο χρώμα με την βασική βαφή του αεροσκάφους. Μπορούμε σε ορισμένες περιπτώσεις πχ να τις κολλήσουμε άβαφες και να βάψουμε μαζί με το ίδιο χρώμα εφ όσον είναι έτσι το θέμα μας.
Μια άλλη περίπτωση έχει να κάνει με το κενό που ανέφερα πιο πάνω μεταξύ απόληξης κινητήρα και ατράκτου. Μπορεί να δούμε αεροσκάφη που στην πραγματικότητα υπάρχει κενό συνδέσεως απολήξεως και ατράκτου για λόγους σύνδεσης μερών του κινητήρα. Κλείνοντας το κεφάλαιο λέω το εξής. Να θυμάστε ότι πρώτα επεξεργαζόμαστε τα κομμάτια και μετά τα κολλάμε στο αεροπλάνο για ευνόητους λόγους όπως και για λόγους ευκολίας. Δεν είναι και ότι καλύτερο να πιάνουμε ένα αεροπλάνο να το γυρίζουμε γύρω -γύρω προκειμένου να βάψουμε 2 απολήξεις η μέρη ενός κινητήρα κινδυνεύοντας να σπάσουμε τίποτα άλλο που έχουμε ήδη κολλήσει. Αυτά όμως θα τα δείτε στην πράξη καλύτερα, κάνοντας σφάλματα και σιγά – σιγά, με τον καιρό θα μάθετε να τα αποφεύγετε.
Αρθρογραφία: Μανώλης Λάμπρος
