Ιστορία

Το Sikorsky SH-60/MH-60 Seahawk (ή Sea Hawk) είναι ένα δικινητήριο ελικόπτερο πολλαπλών αποστολών του Αμερικανικού Ναυτικού, βασισμένο στο UH-60 Black Hawk του Αμερικανικού Στρατού και μέλος της οικογένειας των Sikorsky S-70.  Η πιο σημαντική τροποποίηση της ατράκτου είναι η αρθρωτή (σπαστή) ουρά ούτως ώστε να μειωθεί ο χώρος που καταλαμβάνει επί των πλοίων.

Το Αμερικανικό Ναυτικό χρησιμοποιεί την πλατφόρμα του Η-60 υπό την περιγραφή του μοντέλου ως SH-60B, SH-60F, HH-60H, MH-60R και MH-60S το οποίο έχει την ικανότητα να επιχειρεί από οποιοδήποτε σκάφος με δυνατότητες φιλοξενίας ελικοπτέρων, όπως φρεγάτες, αντιτορπιλικά, καταδρομικά, ταχέα σκάφη υποστήριξης μάχης, σκάφη αμφιβίου επίθεσης ή αεροπλανοφόρα.  Το Seahawk έχει την δυνατότητα να αναλάβει ποικιλία αποστολών, όπως Ανθυποβρυχιακό ρόλο (ASW), πόλεμο επιφανείας (ASUW), ειδικές αποστολές διείσδυσης ναυτικού (NSW), έρευνα και διάσωση (SAR), έρευνα και διάσωση μάχης (CSAR), ανεφοδιασμός πλοίων εν πλω (VERTREP) και επείγουσες ιατρικές διακομιδές (MEDEVAC).  Όλα τα H-60 του Ναυτικού φέρουν βίντσι διάσωσης για αποστολές SAR/CSAR.

Στις αρχές του 1978 το Αμερικανικό Ναυτικό επέλεξε τον τύπο S-70B της Sikorsky το οποίο και έλαβε την ονομασία «SH-60B Seahawk».  Το SH-60B ετέθη σε επιχειρησιακή υπηρεσία το 1984 με την πρώτη του επιχειρησιακή ανάπτυξη και αποστολή το 1985.  Το ελικόπτερο φέρει ένα πολύπλοκο σύστημα αισθητήρων συμπεριλαμβανομένων ένα ρυμουλκούμενο ανιχνευτή μαγνητικών ανωμαλιών (MAD) και ριπτόμενες από τον αέρα σημαδούρες-σονάρ.  Άλλοι αισθητήρες περιλαμβάνουν το ραντάρ έρευνας APS-124, το σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου ALQ-142 και προαιρετικά στο ρύγχος  εμπρόσθιο φορέα υπερύθρων (FLIR).  Στα μεταφερόμενα πυρομαχικά συμπεριλαμβάνονται τορπίλες Mk 46, Mk 50 ή Mk 54, πύραυλοι AGM-114 Hellfire και ένα μονό πυροβόλο στην πόρτα της καμπίνας  M60D/M240 των 7.62 mm (0.30 in)  ή GAU-16 των 12,7 mm (0.50 in).

Το βασικό πλήρωμα του SH-60B αποτελείται από τον πιλότο/κυβερνήτη, τον Εναέριο Τακτικό Αξιωματικό/συγκυβερνήτη και έναν έφεδρο χειριστή εναερίων συστημάτων μάχης (χειριστής αισθητήρων).

Οι επιχειρησιακές μοίρες  προσδιορίζονται ως «Ελαφρά Μοίρα Ανθυποβρυχιακών Ελικοπτέρων», Helicopter Anti-Submarine Squadron, Light (HSL).

Πηγή: Wikipedia

Το Κίτ

Ως συγκυβερνήτης σε τέτοιου τύπου ελικόπτερα του Πολεμικού Ναυτικού, είχα αγοράσει το συγκεκριμένο κίτ πρίν από αρκετό καιρό το οποίο απλά παρέμενε στο στόκ μου αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή να ανοιχτεί.

Το κίτ της Revell είναι βασικά το κίτ της Italeri από το 2003 με νέες χαλκομανίες (HSL-49 μοίρα).  Οι άνω επιφάνειες έχουν χαραγμένη γράμμωση με υπερυψωμένα πριτσίνια ενώ οι κάτω έχουν υπερυψωμένη γράμμωση, κάτι ακατανόητο για μένα.  Επίσης, το κίτ έχει προφανή έλλειψη εσωτερικών λεπτομερειών, κάτι που διορθώνεται εύκολα καθώς η Eduard έχει κυκλοφορήσει σετ βελτιωτικών και για τις εσωτερικές αλλά και για τις εξωτερικές επιφάνειες.  Προσωπικά προτίμησα να κατασκευάσω το κίτ κατευθείαν από το κουτί προσθέτοντας βασικές βελτιώσεις μόνος μου.

Κατασκευή

Για να είμαι ειλικρινής, το κιτ αποδείχτηκε προβληματικό, κυρίως λόγω των προβλημάτων εφαρμογής.  Η πρώτη βελτίωση αφορούσε την επαναχάραξη των κάτω επιφανειών.  Κατόπιν βελτίωσα λίγο το εσωτερικό με προσθήκη ζωνών στα καθίσματα από ταινία μασκαρίσματος Tamiya και βελτίωσα επίσης τα καθίσματα και τις κονσόλες με πλαστικό.  Όσον αφορά στις εξωτερικές επιφάνειες, βελτιώσεις έγιναν στα ακόλουθα σημεία:

1. Κύριο σύστημα προσγείωσης, όπου και πρόσθεσα τις δέστρες στην εξωτερική μεριά των τροχών που έχουν τα ελικόπτερα του Ναυτικού, σωλήνες υδραυλικών με λεπτά μήκη σύρματος ενώ επίσης «κόντυνα» τα σκέλη διότι ήταν πολύ μεγάλα για ελικόπτερο που είναι στο έδαφος.
2. Ουραίο σύστημα προσγείωσης, όπου επίσης πρόσθεσα σωλήνα υδραυλικών ενώ αντικατέστησα και τους τροχούς διότι ήταν πολύ μεγάλοι για την κλίμακα, (χρησιμοποίησα ένα ζεύγος από ένα παλιό κίτ Sea King).
3. Στο ρύγχος πρόσθεσα το σύστημα προειδοποίησης πυραύλων με την χρήση λευκού στόκου της Milliput και έκανα τις τρύπες για τους υαλοκαθαριστήρες.
4. Στο κύριο και ουραίο στροφείο προστέθηκε η καλωδίωση του συστήματος αποπαγοποίησης.

Σχεδόν σε όλα τα εξωτερικά μέρη χρησιμοποίησα στόκο Humbrol, (ειδικά στους φορείς των όπλων και στα σκέλη προσγείωσης) ενώ με προσεκτικό τρίψιμο δεν χάθηκε η λεπτομέρεια των υπερυψωμένων πριτσινιών.

 

Ακόμη ένα μεγάλο πρόβλημα του κίτ αποτέλεσαν τα διαφανή κομμάτια στο ρύγχος.  Το αλεξήνεμο ήταν λίγο μικρότερο και έτσι δεν είχε σωστή εφαρμογή ενώ τα πλαϊνά παράθυρα των κυβερνήτη/συγκυβερνήτη ήταν μεγαλύτερα και δεν ταιριάζανε στις πόρτες.  Τα πλαϊνά παράθυρα τριφτήκανε μέχρι να έρθουν στο επιθυμητό μέγεθος, ενώ για το αλεξήνεμο πρόσθεσα μικρά κομμάτια πλαστικού και χρησιμοποίησα crystal clear της Microsol.  Πρίν την τοποθέτησή τους, όλα τα διαφανή κομμάτια δεχτήκανε ένα «μπάνιο» σε παρκετίνη Future.

Οι τορπίλες MK-46 του κίτ αφεθήκανε στην άκρη καθώς δεν διέθεταν το σύστημα πρόωσης και αντ’ αυτών χρησιμοποίησα ένα ζευγάρι Mk-50 με καλύτερη λεπτομέρεια που είχα στο κουτί με τα περισσεύματα από άλλα κίτ.

Η αντένα HF στο ουραίο έγινε από το μηδέν με πετονιά ΕΖ και μικρά κομμάτια πλαστικού, καθώς η Revell δεν την έδινε καθόλου.

Βάψιμο-Χαλκομανίες
Πρίν ξεκινήσει η διαδικασία του βαψίματος και αφού μασκάρισα τα διαφανή, όλο το μοντέλο ασταρώθηκε με γκρι Mr Surfacer 1000 και προσκιάστηκε με flat Black και Buff.  Με εξαίρεση τον πυλώνα της ουράς, όλο το υπόλοιπο κίτ βάφτηκε με ακρυλικά χρώματα από την Gunze.

Έτσι, οι πλαϊνές επιφάνειες βάφτηκαν Η308, (FS 36375), οι άνω επιφάνειες Η307, (FS 36320) και οι κάτω Η338, (FS 36495).  Για την ουρά χρησιμοποίησα το ακρυλικό κόκκινο της ΑΚΑΝ διότι είναι πιο φωτεινό από το αντίστοιχο Η3 της Gunze, αφού πρίν είχα ψεκάσει σαν υπόστρωμα flat White.

Το πιλοτήριο βάφτηκε με το Tire Black Η77 και η καμπίνα με Η317 και Η307 για το πάτωμα.  Στο εσωτερικό έγινε και ένα wash με Dark Dirt της Flory Models.  Οι πτέρυγες του στροφείου βάφτηκαν με Η307 και έγιναν φθορές με διαφορετικά γκρι, (Η334 & Η338).  Τα χείλη πρόσφυσης μασκαρίστηκαν και βάφτηκαν Sandy Yellow, οι άκρες των πτερύγων ψεκάστηκαν με μίξη RLM66 και μία σταγόνα Flat Black και ο άξονας του κυρίως στροφείου βάφτηκε με Aluminum της Alclad.  Οι τορπίλες ψεκάστηκαν με Aluminum της Alclad, pale burnt metal, πορτοκαλί Hu 18 και flat black.

Για την παλαίωση ακολούθησα την ίδια τεχνική όπως και στα πτερύγια, ψεκάζοντας περιοδικά διαφορετικούς τόνους του γκρι, (H308+H334+H338).  Ακολούθησε ένα χέρι βερνικιού gloss για να τοποθετηθούν οι χαλκομανίες.  Ευτυχώς δεν αντιμετώπισα κανένα πρόβλημα ενώ δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα και με την χρήση του Mr Mark Softer.  Απλά θα χρειαστεί λίγη προσοχή με την χαλκομανία του σκορπιού και του λογότυπου Scorpion λόγω του μεγάλου της μεγέθους.

Τελείωμα-Συμπέρασμα
Μετά την τοποθέτηση των χαλκομανιών, ψέκασα ξανά ένα χέρι βερνικιού gloss για να προετοιμάσω τις επιφάνειες για το wash με λάδια για ρεαλιστικότερο αποτέλεσμα.  Η Revell δεν δίνει τα εσωτερικά πτερύγια των κινητήρων, έτσι αποφάσισα να φτιάξω καλύμματα FOD με την χρήση του στόκου Milliput white για τις εισαγωγές των κινητήρων και την εξαγωγή της APU.

Για wash χρησιμοποίησα λάδια της Van Gogh, Paynes Grey για τις επιφάνειες ενώ για διαρροές και λερώματα διαφορετικές σκιές από Naples Yellow και Raw Umber.  Στον πυλώνα της ουράς χρησιμοποίησα smoke της Tamiya για να αναπαραστήσω την καπνιά από τις εξαγωγές των κινητήρων.  Όλα σφραγίστηκαν με σατινέ βερνίκι από την Mig, ενώ με την προσθήκη της αντένας HF, των κυρίως στροφείων στην αναδιπλούμενη θέση, (το κίτ της Revell προσφέρει και αυτήν την δυνατότητα) και των προειδοποιητικών Remove Before Flight τα οποία εκτύπωσα σε υψηλής ποιότητας χαρτί gloss, το μοντέλο ολοκληρώθηκε.

Παρά τα προβλήματα εφαρμογής, με την προσθήκη μερικών λεπτομερειών φτιαγμένων εκ του μηδενός και με πολύ υπομονή, το κίτ της Revell «ζωντανεύει» και μας προσφέρει ένα πολύ όμορφο μοντέλο Ναυτικού ελικοπτέρου.

Ελπίζω να σας αρέσει!

Κείμενο και φωτογραφίες, Αλέξανδρος Μαρίνος
Μετάφραση/απόδοση στα Ελληνικά, Γιώργος Ρούμπος