Η απόφαση

Μετά από είκοσι χρόνια αποχής από το hobby μας, πριν από τρια χρόνια, αποφάσισα να επανέλθω δριμύτερος. Όπως και τότε, η θεματολογία πολύ συγκεκριμένη: Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, μετά τον Β.Π.Π., σε κλίμακα 1/48. Μια τέτοια μοντελιστική συλλογή ωστόσο, για να θεωρείται πλήρης, δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει και ένα πυροσβεστικό τρι-αμφίβιο αεροσκάφος.

Παρ’ όλα αυτά, οι κατασκευάστριες εταιρείες κιτ μοντελισμού, δεν συμμερίζονται τις ανησυχίες μας. Η λύση της ιδιοκατασκευής ενός CL-415 ήταν μονόδρομος. Δυο μόλις χρόνια μετά την επιστροφή στην δράση και με την εμπειρία σε κατασκευές εκτός του κουτιού, να περιορίζεται στην μεταροπή ενός F-102 σε διθέσιο και ενός HU-16 σε ανθυποβρυχιακή έκδοση, η απόφαση πάρθηκε ελαφρά τη καρδία, όπως αποδείχθηκε στην πορεία.

Η θεωρία

Το εγχείρημα ξεκίνησε, αφ’ ενός με αναζήτηση σχεδίων του πραγματικού αεροσκάφους στο διαδίκτυο και αφ’ ετέρου με την προμήθεια του κιτ της Heller στην 1/72, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σαν οδηγός για την κατασκευή του εσωτερικού και όχι μόνο. Σύντομα κατέστη σαφές, ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα από όσο είχα φανταστεί.

Αξιόπιστα σχέδια δεν βρέθηκαν ποτέ, παρά μονάχα κάποιες φιλότιμες προσπάθειες συναδέλφων από τον χώρο του μηχανοκίνητου μοντελισμού και λιγοστά δεδομένα από γραφικά ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Συνυπολογίζοντας λοιπόν την ουσιαστική έλλειψη εμπειρίας και γνώσης, πάρθηκε η απόφαση για τρισδιάστατη εκτύπωση της ατράκτου, ώστε να αντιμετωπιστούν τα θέματα στιβαρότητας, αλλά και τα κοίλα τμήματα της οροφής και της κοιλιάς, γεγονός το οποίο προσέδωσε αυτόματα στο όλο εγχείρημα ένα εκπαιδευτικό-πειραματικό χαρακτήρα.

Η πράξη

Η εκτύπωση πραγματοποιήθηκε σε τοπικό κατάστημα, με βάση αρχεία από το διαδίκτυο. Το αποτέλεσμα ήταν αποκαρδιωτικό, καθώς τα σχέδια ήταν ανακριβή και η ποιότητα εκτύπωσης τουλάχιστον μέτρια. Το πάχος καθιστούσε αδύνατη την κατασκευή του εσωτερικού, με αποτέλεσμα, μετά από μεγάλη προσπάθεια, να δημιουργηθεί μονάχα το πιλοτήριο, με γνώμονα αυτό της Heller και φωτογραφικό υλικό, το οποίο παρείχε αφειδώς ο εξαιρετικός συνάδελφος Γιώργος Αθανασιάδης.

Στη συνέχεια κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν οι φωλέες, ανοίχτηκαν τα παράθυρα και αφού προστέθηκε σημαντικό βάρος στο ρύχος, ενώθηκαν τα δυο μισά της ατράκτου. Σε αυτό το σημείο ξεκίνησε ένα από τα πιο επίπονα στάδια της κατασκευής. Η άτρακτος είχε ακριβείς διαστάσεις, ωστόσο αυτό ήταν το μόνο σωστό χαρακτηριστικό της. Η καμπυλότητα του ρύγχους, της οροφής, αλλά και του πίσω μέρους της κοιλιάς, απείχε παρασάγκας από αυτήν του πραγματικού αεροσκάφους.

Το υλικό εκτύπωσης ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δουλευτεί, αλλά και να λειανθεί, λόγω της σκληρότητας και της κυψελοειδούς δομής του. Το Dremel, ο στόκος και τα φύλλα πλαστικού, έγιναν οι καλύτεροι φίλοι μου για μερικές εβδομάδες. Στα διαλείμματα της ¨κοπτοραπτικής¨ στην άτρακτο, κατασκευάστηκαν οι κινητήρες από το μηδέν, οι έλικες χρησιμοποιώντας σαν βάση αυτούς του P-51D και τα σκέλη προσγείωσης, τροποποιώντας και ενισχύοντας τα μεταλλικά σκέλη ενός PBY-5A.

Στη συνέχεια, κατασκευάστηκαν από μήκη και φύλλα πλαστικού οι πτέρυγες, ο κάθετος σταθεροποιητής και τα ουραία πτερύγια, καθώς και τα χαρακτηριστικά αεροδυναμικά βοηθήματα του CL-415. Παράλληλα, διαμορφώθηκαν οι κεραίες, οι δέστρες, τα φωτιστικά σώματα,οι εισαγωγές αέρα και τα υδραυλικά συστήματα κίνησης των flaps. Τέλος, οι πλωτήρες κατασκευάστηκαν και παραχωρήθηκαν από τον εξαιρετικό συνάδελφο Αλέξη Κοντιβέη, και τα αντίγραφα από ρητίνη από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο.

Η ολοκλήρωση

Αφού ενώθηκαν όλα τα βασικά μέρη του αεροσκάφους, το μοντέλο ασταρώθηκε με Mr.Surfacer 500, 1000 και 1200 διαδοχικά, διορθώνοντας στην πορεία διάφορες ατέλειες. Τέλος, περάστηκε ένα χέρι Mr.Surfacer White 1500, προκειμένου να προετοιμαστεί το υπόβαθρο, αφενός για το τελικό βάψιμο, αφετέρου για τα πριτσίνια.

Συνήθως, το αστάρωμα σηματοδοτεί την τελική ευθεία για την ολοκλήρωση ενός μοντέλου, ωστόσο όχι στην δική μας περίπτωση. Το CL-415 χαρακτηρίζεται από την πληθώρα πριτσινιών στο σύνολο των επιφανειών του, τα οποία και έπρεπε να κατασκευαστούν. Μετά από δοκιμές όλων των προïόντων του εμπορίου, επιλέχθηκαν τα ανάγλυφα πριτσίνια της Micro-Mark. Πρόκειται για πριτσίνια ρητίνης εκτυπωμένα σε φιλμ χαλκομανίας, τα οποία τοποθετούνται ακριβώς όπως οι κλασσικές χαλκομανίες, με εξαιρετικό αποτελέσμα.

Μετά από δυο μήνες επίπονης προσπάθειας, τοποθετήθηκαν τα πριτσίνια του αεροσκάφους και ολόκληρο το μοντέλο ψεκάστηκε με H329. Αφού στέγνωσε για αρκετές ημέρες, το μοντέλο μασκαρίστηκε για να βαφτούν οι κόκκινες λεπτομέρειες με Η3. Ακολούθησαν τα walkways με H51, το ρύγχος με Η12, οι φωλέες με Η308 και τα σκέλη με MC218. Ακολούθησε gloss βερνίκι και τοποθετήθηκαν οι εξαιρετικές χαλκομανίες της LM DECALS, οι οποίες τυπώθηκαν κατά παραγγελία. Τέλος, το μοντέλο ¨σφραγίστηκε¨, ενώ δεν έγινε η παραμικρή φθορά ή παλαίωση.

Το συμπέρασμα

          Μετά από έναν χρόνο λοιπόν, συστηματικής προσπάθειας το εγχείρημα ολοκληρώθηκε. Ο αρχικός σχεδιασμός προσαρμόστηκε στην πορεία και η κατασκευή απέκτησε έναν εκπαιδευτικό χαρακτήρα, αφού πραγματευτήκαμε αρκετές τεχνικές και υλικά για πρώτη φορά. Το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται ικανοποιητικό, αν και έχει λάθη και μικροατέλειες. Αναμφίβολα ωστόσο, αποτελεί ένα μοναδικό κομμάτι της συλλογής και συνιστά οδηγό για μελλοντικές κατασκευές αυτού του τύπου.

Κατασκευή: Ιωάννης Παπουτσάκης