Περνώντας τακτικά, από τη Λεύκα, περιοχή του Πειραιά, το μάτι μου έπεφτε σε ένα φυλάκιο στη συμβολή των οδών, Φαλήρου και Βασιλικών, στο παλιό εργοστάσιο των ΣΠΑΠ (Σιδηρόδρομοι Αθηνών Πειραιώς Πελοποννήσου). Ένας τεράστιος σε έκταση χώρος με τη δική του μοναδική ιστορία. Ο χώρος και η ιστορία του με οδήγησαν στην κατασκευή του διοράματος που θα σας παρουσιάσω.
Πρώτη δουλειά, η λήψη φωτογραφιών, από διάφορες γωνίες, πάντα από την εξωτερική πλευρά καθώς η πρόσβαση στο εσωτερικό δεν ήταν δυνατή.
Για να μπορέσω να πλησιάσω την κλίμακα, χρησιμοποίησα μια φιγούρα 1/35. Με οδηγό αυτή «βγήκαν» και οι διαστάσεις της μάντρας καθώς και του κτιρίου του φυλακίου. Για την κατασκευή χρησιμοποιήθηκε χαρτί μακέτας πάχους 6χιλιοστών για τους εξωτερικούς τοίχους και 3χιλιοστών για την κατασκευή του φυλακίου. Από το μακετόχαρτο αφαιρέθηκε το εξωτερικό γυαλιστερό μέρος της επικάλυψης πράγμα που διευκολύνει την κατασκευή καθώς δημιουργείται μια τραχιά επιφάνεια που ήταν έτοιμη να δεχθεί το επόμενο υλικό. Με κοπίδι και χάρακα και μετά από αρκετές δοκιμές κατασκευάστηκαν οι εξωτερικοί τοίχοι του κτιρίου και το «αιωρούμενο» φυλάκιο. Η όλη κατασκευή επενδύθηκε με το AK Terrains Conrete,το οποίο δουλεύτηκε με τη βοήθεια μιας βρεγμένης σπάτουλας. Όταν το υλικό στέγνωσε , μετά από περίπου δύο ημέρες, τρίφτηκε με ντουκόχαρτα διαφόρων βαθμών μέχρι να φτάσει στο σημείο που ήθελα, δηλαδή την υφή του σοβαντισμένου τοίχου. Τέλος όλη η κατασκευή περάστηκε με ένα λευκό αστάρι της Vallejo και με ακρυλικό στόκο της ίδιας εταιρείας, όπου υπήρχαν ρωγμές.
Το στοίχημα της κατασκευής ήταν να αποτυπώσω ένα , δυστυχώς, εγκαταλελειμμένο κτίριο όπως υπάρχει σήμερα, αφημένο στις φθορές του χρόνου και των φυσικών φαινομένων. Έγιναν πολλά wash με αποχρώσεις γκρι μέχρι και λευκού χρώματος καθώς και με πράσινο στα σημεία που η υγρασία ήταν έντονη. Τοποθετήθηκαν διάφορες «πρασινάδες» και ξερά κλαδιά, όπως έδειχναν οι φωτογραφίες. Με στεγνό πινέλο τονίστηκαν όλες οι ακμές του κτιρίου και σημεία όπου παραμένει η βρώμα. Ο προβολέας του κτιρίου κατασκευάστηκε αποκλειστικά από διάφορα εξαρτήματα που βρέθηκαν στο πάντα χρήσιμο κουτί περισσευμάτων.
Σειρά είχαν τα γκράφιτι που έγιναν με ξυλομπογιές. Από των πονοκέφαλο των πινακίδων των οδών, με έβγαλε ο φίλος και συνμοντελιστής Αλέξανδρος Αμάραντος που ανέλαβε να τις τυπώσει σε decals.
Και ενώ έλεγα πως έχω τελειώσει…..ένας αέρας φύσηξε και αποκάλυψε την ξύλινη πόρτα του φυλακίου! Ξύλο μπάλσας και έτοιμη η πορτούλα μας….
Μια ιδιαίτερη κατασκευή, που ελπίζω να αποτελέσει αρχή για παρόμοιες κατασκευές μου καθώς το επόμενο θέμα…. βρίσκεται δύο δρόμους παρακάτω.
Κατασκευή: Κώστας Κατσικαδέλης
