Λίγα λόγια για το kit

Μετά από 20 χρόνια αποχής από το χώρο, αποφάσισα να επιστρέψω επιλέγοντας το συγκεκριμένο κιτ ως το πρώτο μου σύγχρονο αεροσκάφος. Αν και η προηγούμενη επαφή μου με την Italeri δεν ήταν η καλύτερη, οφείλω να ομολογήσω ότι το συγκεκριμένο κιτ με εξέπληξε ευχάριστα. Η κατασκευή των καλουπιών είναι του 2019 και αυτό δικαιολογεί απόλυτα το σχεδόν τέλειο fitting, την ποιότητα, και τη λεπτομέρεια που σε κάποιους τομείς συναγωνίζεται κιτ κλίμακας 1/48!

Το κιτ, δίνει επιλογή για V/STOL την οποία και προτίμησα, καθώς επίσης και χαλκομανίες για 3 διαφορετικά versions: ένα Βρετανικό (Royal Navy), ένα των ΗΠΑ (USMC) και ένα Ιταλικό (Marines). Στην αγορά υπάρχουν πολλά βελτιωτικά, κυρίως photo-etched, αλλά λόγω απειρίας αποφάσισα να προχωρήσω χωρίς κάποιο από αυτά.

Η κατασκευή

Η κατασκευή είναι πραγματικά απροβλημάτιστη σε όλα τα επίπεδα. Το fitting εξαιρετικό, η χρήση στόκου, ντουκόχαρτου ελάχιστη και οι οδηγίες απολύτως κατανοητές. Υπάρχει ένας βαθμός πολυπλοκότητας λόγω κλίμακας, αλλά σίγουρα απευθύνεται και σε αρχάριους. Αυτό που κατά τη γνώμη μου θέλει σίγουρα μια βελτίωση είναι το jet exhaust το οποίο έρχεται σε δύο κομμάτια με αποτέλεσμα η ύπαρξη μιας “γραμμής” να είναι ορατή και όχι ιδιαίτερα όμορφη. Για το λόγο αυτό θα πρότεινα να αφαιρεθούν οι λεπτομέρειες, να τριφτεί καλά ώστε να γίνει επίπεδη και στη συνέχεια να καλυφθεί με φύλλο αλουμινίου

Για ακόμα μεγαλύτερη “οπτική ικανοποίηση”, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα texture “ρολάροντας” το φύλλο αλουμινίου με την ανάγλυφη επιφάνεια του κοπιδιού μας, καθώς επίσης και να προσθέσουμε σωληνώσεις και καλώδια.

Τέλος, μια μικρή και εύκολη προσθήκη, είναι το seat ejection, το οποίο δημιουργήθηκε με απλό σύρμα και προσδίδει λίγο περισσότερο ρεαλισμό στο δυστυχώς “λιτό” cockpit του συγκεκριμένου αεροσκάφους.

Η βαφή

Κατά τη γνώμη μου το πιο περίπλοκο κομμάτι του συγκεκριμένου αεροσκάφους.  Θεωρώ πως η italeri θα έπρεπε να είχε συμπεριλάβει έτοιμες μάσκες στο kit, καθώς αν δοκιμάσετε να το κάνετε με το χέρι (όπως εγώ) θα ταλαιπωρηθείτε ιδιαίτερα

Κατά κύριο λόγο, έγινε χρήση αυτοκόλλητης ταινίας vallejo 1mm, μια διαδικασία οποία ήταν εξαιρετικά κουραστική και αν είχα τη “χρονομηχανή” θα προτιμούσα την αγορά έτοιμης after market μάσκας το οποίο θα πρότεινα και στους επίδοξους κατασκευαστές του κιτ!

Στην περίπτωση μου βέβαια, η βασική αστοχία που είχα κατά τη βαφή, προήλθε από τη λανθασμένη επιλογή του light gray της Tamiya, το οποίο αποδείχθηκε ιδιαίτερα ανοιχτό, και οδήγησε σε ένα “eye-catching” αποτέλεσμα το οποίο όμως απέχει αρκετά από το ρεαλισμό.

Θα το πρότεινα;

Όχι μόνο θα το πρότεινα αλλά σίγουρα θα το φτιάξω ξανά, αυτή τη φορά όμως με χρήση βελτιωτικών (για ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα) και σίγουρα after market μάσκα…

Κατασκευή: Γιώργος Ρουμπής