Η απόφαση

Το 1981 η Πολεμική Αεροπορία προμηθεύτηκε έξι στροβιλοελικοφόρα επιβατικά YS-11A, τα οποία ανήκαν μέχρι τότε στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Πρόκειται για δικινητήρια αεροσκάφη ιαπωνικής κατασκευής που μπορούν να μεταφέρουν 60 επιβάτες και αποτελούν, απ’ όσο είναι γνωστό, τα μοναδικά ευρωπαϊκά πολεμικά αεροσκάφη σταθερών πτερύγων ιαπωνικής κατασκευής. Ένα από αυτά χρησιμοποιούταν, με μεικτή διαμόρφωση, για έλεγχο ραδιοβοηθημάτων και πτήσεις VIP. Αυτός ο ρόλος, καθώς και ο ιδιαίτερος χρωματισμός, απετέλεσαν την αφορμή για την κατασκευή.

Η θεωρία

Σε μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, για το κιτ της Bandai στην 1/72, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί σαν οδηγός για την κατασκευή, προέκυψε ότι ένας ιδιώτης στην Ιαπωνία παράγει σε εκτύπωση 3D το κιτ στην 1/48, προφανώς λόγω καταγωγής. Χαράς ευαγγέλια, σκέφτηκα. Σε συνδυασμό με φωτογραφικό υλικό από το πραγματικό αεροσκάφος, το οποίο εκτίθεται στο μουσείο της Π.Α., καθώς έχει αποσυρθεί εδώ και χρόνια, θεώρησα ότι το εγχείρημα ξεκινά σε σωστές βάσεις. Σύντομα κατέστη σαφές, ότι τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα από όσο υπολόγιζα.

Η πράξη

Μέσα σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα, παρελήφθησαν τα κιτ σε αμφότερες τις κλίμακες. Το μεν της Bandai είναι ¨σπαρτιάτικο¨, οπότε μόνο σαν οδηγός δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί και το δε του Ιάπωνα είναι μια αξιόλογη προσπάθεια για ιδιώτη, πολύ ακριβής σε σχήμα και διαστάσεις, ωστόσο λόγω κόστους, η εκτύπωση είναι μέτριας ποιότητας. Παρ΄ όλα αυτά, δίνει την δυνατότητα για ¨ανοικτή¨ άτρακτο, χαρακτηριστικό που εξυπηρετεί την κατασκευή μας. Η μεγαλύτερη δυσκολία εμφανίστηκε από εκεί που δεν το περιμέναμε. Οι φωτογραφίες του πραγματικού αεροσκάφους, ιδιαίτερα από το εσωτερικό, είναι πιο σπάνιες και από αυτές πειραματικού σχεδίου. Μετά από μακροσκελή έρευνα και σχετικές εκκλήσεις σε κάθε είδους ομάδες μοντελισμού και φορείς γενικότερου αεροπορικού ενδιαφέροντος, συγκεντρώθηκε ένας αξιόλογος αριθμός φωτογραφιών του αεροσκάφους και λιγοστές, αλλά ικανοποιητικές, της εν λόγω εσωτερικής διαμόρφωσης. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Αντώνογλου Παντελή, Βρανά Θέμη, Γαβριήλ Γεώργιο, Δόξα Ιωάννη και Καμπούρη Ιωάννη, για το πολύτιμο φωτογραφικό υλικό.

Η κατασκευή

Έχοντας πρότερη εμπειρία από την κατασκευή του CL-415, η πρώτη δουλειά με την οποία καταπιαστήκαμε ήταν η λείανση των επιμέρους κομματιών της ατράκτου, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά, καθώς τα πάντα σχεδόν, θα βρισκόταν σε κοινή θέα. Το υλικό εκτύπωσης ήταν εξαιρετικά δύσκολο να δουλευτεί, αλλά και να λειανθεί, λόγω της σκληρότητας και της κυψελοειδούς δομής του. Σε αυτό το στάδιο, δημιουργήσαμε ένα εκμαγείο από τα παράθυρα των επιβατών, στη συνέχεια ένα καλούπι και χυτεύσαμε με υγρό γυαλί τα περισσότερα από πενήντα παράθυρα.

Η αρχή έγινε, παραδοσιακά, με το πιλοτήριο, καθώς η πληθώρα φωτογραφιών συνετέλεσε τα μέγιστα στην δημιουργία του. Ακολούθησε η κουζίνα και η τουαλέτα του αεροσκάφους, όντας πρώην επιβατικό, πρωτόγνωρη εμπειρία για εμένα, χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες. Αφού προστέθηκε σημαντικό βάρος στο ρύγχος, ενώθηκαν το πιλοτήριο, η άτρακτος και η ουρά, ενώ κατασκευάστηκε και το πάτωμα της ατράκτου, με τα επιμέρους διαχωριστικά, τα οποία οριοθετούν τον χώρο του πληρώματος και αυτόν των σημαινόντων προσώπων. Στη συνέχεια, με βάση το φωτογραφικό υλικό, κατασκευάστηκαν τα καθίσματα και τα τραπεζάκια στον χώρο των επιβατών, καθώς και η κονσόλα για τον έλεγχο των ραδιοβοηθημάτων.  Τέλος, κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν οι φωλέες, οι θυρίδες και τα σκέλη προσγείωσης, διαμορφώθηκαν οι κινητήρες και οι έλικες, ενώ προστέθηκαν και οι κεραίες του αεροσκάφους.

Η ολοκλήρωση

Το μοντέλο ασταρώθηκε με Mr.Surfacer White 1500 και ψεκάστηκε ολόκληρο, δυο χέρια με H01. Αφού στέγνωσε για αρκετές ημέρες, το μοντέλο μασκαρίστηκε για να βαφτούν οι κόκκινες και μπλε λεπτομέρειες με Η467 και Η15 αντίστοιχα. Ακολούθησαν οι κινητήρες με MC218, τα walkways και τα anti-icing boots με H77, το ρύγχος με Η12 και τέλος οι φωλέες και τα σκέλη με Η11. Ακολούθησε gloss βερνίκι και τοποθετήθηκαν οι λιγοστές χαλκομανίες, οι οποίες σχεδιάστηκαν και τυπώθηκαν κατ’ οίκον. Τέλος, το μοντέλο ¨σφραγίστηκε¨, ενώ δεν έγινε η παραμικρή φθορά ή παλαίωση.

Το συμπέρασμα          

Μετά από εννέα μήνες συστηματικής προσπάθειας, οι έξι εκ των οποίων σε καραντίνα, οπότε αυξημένος ο χρόνος ενασχόλησης, το εγχείρημα ολοκληρώθηκε. Το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται ιδιαίτερα ικανοποιητικό, αν και έχει μικροατέλειες. Αναμφίβολα ωστόσο, αποτελεί ένα μοναδικό κομμάτι της συλλογής και συνιστά οδηγό για μελλοντικές κατασκευές αυτού του τύπου.

Κατασκευή: Ιωάννης Παπαουτσάκης