Το Northrop Grumman E-2 Hawkeye είναι ένα αμερικανικό αεροσκάφος έγκαιρης προειδοποίησης παντός καιρού(AEW). Αυτό το δικινητήριο τουρμποπρόπ αεροσκάφος σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές της δεκαετίας του 1960 από την Grumman για το Ναυτικό των Ηνωμένων Πολιτειών ως αντικατάσταση του παλαιότερου, εμβολοφόρου E-1 Tracer. Οι επιδόσεις του αεροσκάφους έχουν αναβαθμιστεί με τις εκδόσεις E-2B και E-2C, όπου οι περισσότερες αλλαγές έγιναν στο ραντάρ, τις ραδιοεπικοινωνίες και σε άλλα ηλεκτρονικά.

Η τέταρτη κύρια έκδοση του Hawkeye είναι το E-2D, το οποίο πέταξε για πρώτη φορά το 2007. Το E-2 ήταν το πρώτο αεροσκάφος που σχεδιάστηκε ειδικά για το ρόλο του, σε αντίθεση με την τροποποίηση ενός υπάρχοντος εναέριου πλαισίου, όπως το E-3 Sentry της Boeing. Οι παραλλαγές του Hawkeye βρίσκονται σε συνεχή παραγωγή από το 1960, δίνοντάς του τη μεγαλύτερη παραγωγή οποιουδήποτε αεροσκάφους αεροπλανοφόρων.

Το Ε-2 έλαβε επίσης το ψευδώνυμο “Super Fudd” επειδή αντικατέστησε το WF (αργότερα E-1) “Willy Fudd”. Τις τελευταίες δεκαετίες, το E-2 έχει αναφερθεί συνήθως ως “Hummer” λόγω των διακριτικών ήχων των κινητήρων turboprop. Εκτός από την υπηρεσία του Αμερικανικού Ναυτικού, μικρότεροι αριθμοί E-2 έχουν πωληθεί στις ένοπλες δυνάμεις της Αιγύπτου, της Γαλλίας, του Ισραήλ, της Ιαπωνίας, του Μεξικού, της Σιγκαπούρης και της Ταϊβάν.

Η Grumman χρησιμοποίησε το E-2 για την παραγωγή του μεταφορικού C-2 Greyhound(Carrier On Board delivery).

Το κιτ της HASEGAWA στην 1/72

Το κιτ της Hasegawa είναι εξαιρετικό και έχει χαραγμένη γράμμωση . Η κατασκευή ξεκινάει από το κόκπιτ, όπου η μόνη προσθήκη ήταν οι ζώνες πρόσδεσης του πληρώματος . Αφού τοποθετήθηκε το απαιτούμενο βάρος (και λίγο παραπάνω για να είμαστε σίγουροι) κολλήθηκαν τα δύο μισά της ατράκτου. Τα φτερά κολλήθηκαν και τοποθετήθηκαν στην άτρακτο. Τα φώτα ναυτιλίας στα ακροπτερύγια δίνονται σε δύο επιλογές. Η μια είναι να βαφτεί το φτερό και η δεύτερη να κοπεί το πλαστικό και να τοποθετηθούν διαφανή κομμάτια πού είναι και πιο αληθοφανή. Φυσικά επιλέχτηκε η δεύτερη επιλογή. Έτσι κόπηκε το πλαστικό με κόφτη τοποθετήθηκαν και κολλήθηκαν τα διαφανή κομμάτια αφού πριν βάφτηκαν με clear green και clear red. Μετά τρίφτηκαν με διαδοχικά ντουκόχαρτα και γυαλίστηκαν με τις αλοιφές της Tamiya. Η Hasegawa δίνει την δυνατότητα να κολληθούν τα φλάπς σε ανοικτή ή κλειστή θέση. Αποφασίστηκε να κολληθούν ανοικτά. Για τον λόγο αυτό η εσωτερική επιφάνεια στα φτερά και τα κινούμενα κομμάτια βάφτηκαν με το insignia red  της Modelmaster αραιωμένο με λίγο άσπρο και κατόπιν μασκαρίστηκαν περιμένοντας το βάψιμο του μοντέλου. Το ουραίο  μετά την συναρμολόγηση, μασκαρίστηκε, βάφτηκε και μπήκαν τα σήματα γιατί μετά θα ήταν πολύ δύσκολο να γίνει και έμεινε για το τέλος. Στη συνέχεια συναρμολογήθηκαν τα ατρακτίδια των κινητήρων μαζί με τις φωλιές του συστήματος προσγείωσης που βάφτηκαν gloss white της Model master και με την σειρά τους κολλήθηκαν στα φτερά. Το ρύγχος δίνεται διάφανο γιατί πρέπει να φαίνονται τα φώτα για την προσνήωση στα αεροπλανοφόρα. Έτσι αφού μασκαρίστηκε, βάφτηκε εσωτερικά με gloss white και κολλήθηκε στην θέση του. Το τελευταίο κομμάτι για να τελειώσει η άτρακτος ήταν το διάφανο του κόκπιτ  που δίνεται μαζί με μέρος της ατράκτου.

Εκεί συναντήσαμε μια πρόκληση καθώς τα δύο πλαϊνά παράθυρα στο πραγματικό αεροσκάφος είναι περασμένα με μια καθρεπτίζουσα επίστρωση για την μείωση της ακτινοβολίας από το ραντάρ. Οι οδηγίες λένε να βαφτεί με clear yellow αλλά αυτό δεν ήταν αληθοφανές. Έτσι μετά από αρκετά πειράματα και αφού βάφτηκε πρώτα με το clear yellow περάστηκε με ένα μείγμα από gold και bronze της Alclad. Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε αρκετά καθώς είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα. Αφού τοποθετήθηκε στην θέση του μασκαρίστηκε και το μοντέλο ετοιμάστηκε για το βαφείο. Βάφτηκαν πρώτα τα μαύρα μέρη(αντιπαγωτικές επιφάνειες πτερύγων, το αντιθαμβωτικό μπροστά από το κόκπιτ και το ρύγχος). Κατόπιν μασκαρίστηκαν οι μαύρες επιφάνειες και βάφτηκε ολόκληρο το μοντέλο με το gull grey της Model master. Περιμένοντας να στεγνώσει ασχολήθηκα με το σύστημα προσγείωσης. Οι ζάντες των τροχών δίνονται ξεχωριστά από τα λάστιχα, τα οποία είναι πατημένα, οπότε ήταν πολύ εύκολο το βάψιμό τους. Τα σκέλη όπως και οι ζάντες και το εσωτερικό των πορτών του συστήματος προσγείωσης βάφτηκαν με gloss white και αφέθηκαν να στεγνώσουν. Ήρθε και η σειρά των οκτάφυλλων ελίκων οι οποίες είναι πολύ επιβλητικές και όμορφες σε σχέση με τις προγενέστερες τετράφυλλες. Αφού συναρμολογήθηκαν βάφτηκαν με μαύρο χρώμα. Δίνονται χαλκομανίες για τα πτερύγια αλλά προτιμήθηκε να βαφτούν για μεγαλύτερη αληθοφάνεια. Το μασκάρισμα ήθελε πολύ προσοχή αλλά το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Το μοντέλο περάστηκε με gloss ακρυλικό βερνίκι για να προετοιμάσει την επιφάνεια για τις χαλκομανίες οι οποίες λόγω του μεγάλου μεγέθους αλλά και της ηλικίας τους χρειάστηκαν πολύ μεγάλη προσοχή. Έτσι περάστηκαν με το liquid decal film της Microscale και τοποθετήθηκαν με ευλαβική προσοχή, ειδικά οι μεγάλες οι οποίες δίνονται ολόκληρες. Το αποτέλεσμα βέβαια μας δικαίωσε. Κατόπιν το μοντέλο περάστηκε gloss ακρυλικό βερνίκι για να σφραγιστούν οι χαλκομανίες και ετοιμαστήκαμε για το wash το οποίο έγινε με paneliners της AK.

Έγιναν μερικές επιμέρους φθορές με στεγνό πινέλο στα walkways στο πάνω μέρος της ατράκτου. Τοποθετήθηκαν οι αντένες (blade) και το μοντέλο περάστηκε με το τελικό semi gloss ακρυλικό βερνίκι της Model master. Με την βοήθεια κυανοακρυλικής και ψιλού νήματος κολλήθηκαν οι αντένες (wire). Τα τελευταία κομμάτια που τοποθετήθηκαν ήταν το πιάτο του ραντάρ και οι έλικες.

Η κατασκευή ήταν λίγο απαιτητική αλλά το τελειωμένο μοντέλο είναι χορταστικό και πολύ όμορφο.

Κατασκευή: Γιώργος Γαλανάκης